Անկրկնելին...

Ինչ որ խորհուրդ կար,
Ինչ-որ թրթիռ
Առտվա նստած
Այս ցողի մեջ:
Ինչ-որ խզում կար
Անպատմելի,
Որն այդպես էլ
Ապրել չհասցրեց...
Եկավ, գլորվեց, չքացա՜վ,
Ո՞վ տեսավ,
Ո՞վ լսեց,
Տարբերե՞ց...
Կարծես նույն ցողն էր,
Բայց հետքը նրա
Ծաղկի բռի մեջ
Ուրիշ կերպ դաջվեց...