Արուս տատի համար ի սկզբանե Բանն էր....
Նա այնքան էր սիրում այդ Բանը, որ ամբողջ որը "բանում էր" հարևան Վարդանուշի հետ: Թոռնուհին ամեն օր դասից գալուց տատիներին բռնացնում էր այդ սուրբ գործի վրա.
- Տա՞տ, էլի բամբասո՞ւմ եք....
- Աղվորը՛ս, բամ-բա-սանք չէ, բանն ասանք է, - ասում էր Արուս տատը....
- նույն հաշիվն ա,- ծիծաղում էր թոռը,- կուզես բանն ասանք ըլլա, կուզես անանք ըլլա....
